Jednym z kluczowych elementów w badaniu wypadków lotniczych jest odtworzenie krytycznej fazy lotu, a w szczególności trajektorii lotu samolotu i jej powiązanie z pracą systemów samolotu oraz działaniem załogi. Dopiero na tej podstawie można ocenić pracę załogi w sytuacji kryzysowej i jej reakcje na błędy w wykonaniu lotu lub niesprawność systemów samolotu, a wynik takich analiz stanowi podstawę do zaproponowania zaleceń w celu poprawy bezpieczeństwa wykonywania operacji lotniczych.
Z uwagi na różnorodność statków powietrznych ulegających wypadkom, specjaliści zajmujący się badaniem wypadków nie zawsze mają do dyspozycji zapisy parametrów lotu lub głosów w kabinie tak jak w przypadku dużych samolotów komunikacyjnych. W takich sytuacjach niekiedy jedynym dowodem wskazującym na przebieg wypadku są oględziny statku powietrznego lub subiektywne źródła informacji takie jak zeznania świadków. Nawet jeżeli samolot jest wyposażony w urządzenia rejestrujące to, pomimo minimalnych wymagań stawianych takim urządzeniom, odtworzenie trajektorii lotu na podstawie zapisów nie zawsze możliwe jest z dużą dokładnością i bardzo często wymaga weryfikacji i uzupełnienia o informacje z innych źródeł, np. śladów zderzenia samolotu z przeszkodami, zeznań świadków lub zapisu z urządzeń radarowych służb kontroli ruchu lotniczego. W bardzo wielu przypadkach prawidłowe przedstawienie ciągu zdarzeń, który doprowadził do wypadku, silnie zależy też od doświadczenia osób badających taki przypadek.
W wystąpieniu przedstawione zostaną przykłady odtwarzania ciągu zdarzeń w zależności od rodzaju statku powietrznego i ilości dostępnych danych.